Het is best even wennen om zo lang op dezelfde plek te liggen wat een gevolg is van onze keuze om het orkaanseizoen op de ABC-eilanden door te brengen.

Aangezien het überhaupt pas de eerste keer is dat wij een orkaanseizoen meemaken, hebben we voor deze veilige en misschien ook wel standaard optie gekozen. Tot nu toe hebben we er zeker geen spijt van maar het is vreemd dat je op een gegeven moment overal de weg weet en in de supermarkt zo ongeveer blindelings door de rijen loopt en nergens meer naar hoeft te zoeken.

Toch hoeven we ons absoluut niet te vervelen. Er zijn hier zo veel boten waarvan de meeste al lang geen vreemden meer zijn. Op sociaal vlak kom je hier zeker niks te kort. Daarnaast is er altijd de boot-klussenlijst die voordat het laatste klusje gedaan is al lang weer is aangevuld met nieuwe klusjes.

De hoes van ons grootzeil heeft dringend wat aandacht nodig. De naden laten los doordat zon en zout het garen hebben verteerd en de rits is aan vervanging toe. Ik heb geen naaimachine, laat staan dat ik er mee om kan gaan, maar Carol van de Innamorata blijkt een super lerares. Bij haar aan boord legt ze me uit hoe haar naaimachine werkt en laat me zelf de reparatie uitvoeren wat ontzettend leuk was om te doen.

 

 

Na deze zware arbeid vinden we dat het wel weer tijd is voor iets leuks en we gaan een dagje op stap met de Innamorata. Bij de lokale ezelopvang waar maarliefst 700 (!!!) ezels rondlopen liggen we helemaal dubbel van het lachen door de capriolen van deze grappige dieren. Ezels horen oorspronkelijk helemaal niet thuis op Bonaire maar zijn rond 1600 door de Spanjaarden meegebracht als transportmiddel in de zoutproductie. Toen ze door modernisatie niet meer nodig waren zijn ze vrij gelaten op het eiland zonder dat er iets geregeld was om de aantallen onder controle te houden en inteelt te voorkomen.

De ezelopvang zorgt er nu voor dat de mannelijke dieren gecastreerd worden, zet de dieren die in de opvang terecht komen niet meer uit in het wild en verzorgt de dieren die gewond zijn geraakt.

Ze zijn allemaal even nieuwsgierig

 

De kleinste van het stel

 

Helaas waren hier de wortels en appels al op dus deze drie hadden pech...

 

 

Ze willen allemaal even geaaid worden

 

Vier ezels op een rij

 

en nog een selfie met een paar ezels

Nadat de ezels ons toelieten om het terrein te verlaten (ze bleven natuurlijk allemaal voor de auto staan en blokkeerden de uitgang) rijden we verder over het eiland en bezoeken de zoutpannen, oude slavenhuisjes, het surfstrand en een aantal van de vele mooie plekjes die Bonaire te bieden heeft.

 

 

oude slavenhuisjes

 

 

Steve vindt ze toch net wat te klein

 

Zoutpannen

 

Het altijd gezellige Jibe City

Met uitzicht op het surfstrand

 

We komen hier iets andere verkeersborden tegen dan we in Nederland gewend zijn

 

Op verschillende plekken zien we grote groepen flamingo's

 

Deze legt even zijn nek in de vorm van een 8

 

Van zo'n mooi uitzicht moest toch even een foto gemaakt worden

 Een wandeling tussen de cactussen

 

Het is erg leuk om tijd door te brengen met andere zeilers maar net zo leuk om kennis te maken met lokale mensen. Zo ontmoeten we de Surinaamse Arian en Sindhu met hun dochter Amber die al een aantal jaren op Bonaire wonen. Nadat we elkaar al drie keer tegen gekomen zijn en een gezellig praatje hebben gemaakt nodigen we ze uit om bij ons aan boord te komen kijken. Een hele gezellige avond!

Daarna worden we uitgenodigd bij het gezin thuis en mag ik samen met Sindhu heerlijke Surinaamse Saoto soep maken.

Nogmaals bedankt lieve vrienden voor de fantastische tijd!

 

Voor Bert en Mirthe van de Panta Rhei is bijna het moment aangebroken dat ze terug gaan naar Nederland. Samen varen we met de Incentive nog naar Klein Bonaire om te snorkelen.

 

De dag wordt afgesloten met een barbecue aan boord waarna het moment is aangebroken dat we afscheid moeten nemen van onze vrienden, de eerste medevertrekkers die wij op onze reis tegenkwamen in La Coruna, Spanje.

 

Na bijna twee maanden op Bonaire is het voor ons de hoogste tijd om verder te gaan naar Curacao waar we hoog Kessels bezoek verwachten.

Op de valreep vang ik samen met Erik van de Maximo nog een tonijn waar sashimi en andere lekkere gerechten van gemaakt worden. Onze vangst is niet onopgemerkt gebleven en met een heel gezelschap genieten we aan boord van de Maximo van de lekkere hapjes.