Tijdens onze oversteek heeft er een schriftje op de navigatietafel gelegen waar Rik, Bart en ik gedurende de reis in konden schrijven. Het resultaat is een soort logboek, samengesteld door ieders ervaringen.

 

Donderdag 04-01-2018 16.45uur Positie 16˚53,764’N, 025˚02,804W

Door: Sanne

We zijn vertrokken! Om 16.00uur hebben we de lijntjes in Mindelo losgegooid en zijn we begonnen aan de grote oversteek waar we al zo lang over gedroomd hebben en waar ons de afgelopen tijd op hebben voorbereid. Ik merk de vertrekspanning die ik eigenlijk voor iedere oversteek wel een beetje heb, maar dat zal snel weer overgaan. De motor hebben we al uit kunnen zetten en op alleen de uitgeboomde genua zeilen we met zo’n 6 knopen snelheid weg van Sao Vincente.

 

Vrijdag 05-01-2018 10.10uur Positie 15˚50,831N, 026˚17,397W

Door: Rik

De nacht is goed verlopen maar er staan flinke golven waardoor de Incentive flink rolt en slapen lastig is. Voor de duisternis hebben we de genua half weggerold en de kotter strak bijgezet als steunzeil; dit werkt! De nachtwacht kan in de korte broek en trui worden uitgevoerd. Eindelijk geen zeilpakken meer.

 

Zaterdag 06-01-2018 03.00uur Positie 15˚07,111N, 027˚46,889W

Door: Sanne

Mijn wacht zit er op. Het is rustig en er zijn geen schepen meer te zien om ons heen. Met de uitgeboomde genua aan stuurboord en de kotter aan bakboord kunnen we genoeg snelheid maken dus het grootzeil hebben we nog niet nodig. Toen Rik en ik rond 22.00uur rustig lagen te slapen riep Bart ineens dat er water in de boot stond! Dat was schrikken!

We vlogen uit bed en troffen drijvende vloerplaten in de voorpunt aan. Het bleek zout water te zijn; een lekkage!

Zo veel water had ik nog nooit in de boot zien staan en op dat moment besefte ik me hoe ver we eigenlijk al van de wal waren. Rik zette eerst de afsluiters van toilet en wasbak dicht. Er kwam geen water meer bij, wat een opluchting! Na een kleine test blijkt het water door de afvoer in de vloer van het toilet omhoog te komen als de afsluiter open staat. We zetten de afsluiters weer dicht en de situatie is onder controle. Samen met Rik heb ik alles droog gemaakt en gelukkig blijft het droog. Als het licht is gaan we kijken of we het kunnen repareren. Nu ga ik slapen, welterusten.

 

Zaterdag 06-01-2018 10.00uur Positie 14˚54,951N, 028˚25,032W

Door: Bart

De laatste dag voor vertrek hebben we niet heel veel meer op de todo lijst staan, maar besluiten om het ’s morgens snel af te handelen zodat we op tijd kunnen vertrekken. Zoals altijd zit het een en ander tegen net zoals nu. Dit keer besluit de hele haven de boot met een Kärcher af te spuiten zodat wij de 300 liter water tank moeten vullen met een pisstraaltje nog kleiner als manneke pis. Daarbij heb ik met Sanne nog even een filmpje gemaakt voor m’n kinderen en wil die nog snel even uploaden voor vertrek. Ook dat werkt natuurlijk tegen als je dat even snel wil doen. Al met al zijn we om 15:00 vertrek klaar en varen we om 16:00 de haven uit.

We kunnen vlot de zeilen zetten en bomen het voorzeil uit. Als alles goed en wel staat en we de vaart er lekker in hebben, begint het al gauw donker te worden. Voor mijn gevoel zijn we iets te laat vertrokken waardoor we iets te weinig tijd hebben gehad om de zeilen optimaal voor de nacht te zetten. Desalniettemin moet het met een gereefd voorzeil en de kotter tegen het rollen wel lukken. Gedurende de nacht blijkt dat of we of geen rechtstreekse koers kunnen varen of de kotter weg moeten halen omdat de wind wat gedraaid is. Tijdens mijn eerste wacht die nacht wordt ik verrast met het bezoek van een vliegende vis die bij me in de kuip springt.

De golven zijn niets bijzonders maar door het vele rollen van de boot is het voor iedereen lastig om goed te kunnen slapen. De volgende dag besluiten we het voorzeil naar de andere kant uit te bomen om de goede koers te kunnen varen en de kotter te kunnen gebruiken voor stabilisatie. Dit blijkt een aardige klusje, mede door het gebrek aan ervaring en het aantal lijnen, zoals een 3^e schoot en de lijnen om de spieboom te fixeren. Maar het is ook niet zo dat we het enorm druk hebben met andere zaken. De dag vlot aardig en het is goed toeven in de kuip. De temperatuur is comfortabel en de golven zijn niet echt vervelend.

’s Avonds heb ik wacht en ben wat muziek aan het luisteren en wat op mijn telefoon aan het spelen, als ik wordt verrast door een aardige plens water in mijn gezicht en de boot die aardig overhelt naar bakboord als we van een golf afglijden. Verder is er weinig aan de hand tot ik een paar minuten later naar beneden ga. Voorin op de slaapkamer en de douche/wc klopt iets niet. Als ik naar voren loop zie ik dat de vloerplanken drijven in een behoorlijke laag water. Ik kijk het een paar tellen aan of het water nog verder stijgt, maar het lijkt vrij stabiel. Geen reden tot paniek dus en ga Rik en Sanne wekken. Ze schrikken een beetje van de hoeveelheid water die voor in de boot staat. Het is even een raadsel hoe deze hoeveelheid water kan binnen komen. Zeker aangezien ik die middag nog onder de vloer had gekeken en alles kurkdroog was. Nadat Rik en Sanne het water met behulp van het douche afvoerpompje naar buiten hebben gewerkt, bespreken we de mogelijke oorzaken hiervan. We komen tot de conclusie dat hoogst waarschijnlijk het afvoerpompje heeft geheveld toen we zo schuin van die golf afgleden. We zetten voor de zekerheid alle afsluiters dicht voor de nacht.

Door ons avontuurtje met de binnen vijver die nacht en het rollen van de boot hebben we alle 3 weer niet voldoende nachtrust gehad, maar het zonnetje schijnt inmiddels weer lekker vandaag, wat weer veel goed maakt.

 

Zondag 7 januari 2018 03.00uur, Positie 14˚18,385N, 030˚10,072W

Door: Sanne

We zijn nu 59 uur onderweg en hebben zo’n 335 mijl afgelegd. Ruim 5,5 knopen snelheid gemiddeld en daar zijn we tevreden over. Vanmiddag was het heerlijk warm en heb ik buiten zitten genieten in het zonnetje. Rond negen uur ’s avonds heb ik wat proberen te slapen maar dat valt niet mee in deze kermisattractie. Toen een flinke golf van de zijkant kwam ging de boot erg schuin en vloog ik met hoeslaken en al van de ene naar de andere kant van het bed. Daarna ben ik maar dwars in bed gaan liggen en dat hielp een beetje. Mijn wacht van 00.00 tot 03.00uur is rustig verlopen. Er voeren wat vissersboten in de buurt maar die kwamen niet erg dichtbij. Één keer ben ik flink geschrokken toen er naast me een vliegende vis op het dek landde. Ik heb met de zaklamp gezocht waar hij lag maar kon hem niet vinden. Waarschijnlijk heeft hij zichzelf weer in vrijheid gesparteld.

Hopelijk wordt het nog wat rustiger qua golven. Rik en Bart hebben allebei amper kunnen slapen door het geschommel en dat maakt de wachten extra zwaar. Ik ga nu maar een poging wagen tot een paar uurtjes rust en dan zien we morgen wel weer verder.

 

Zondag 7 januari 2018 18.30uur, Positie 13˚54,517N, 031˚41,179W

Door: Sanne

We hebben net gegeten en de rust is enigszins wedergekeerd. Van wat er net gebeurd is zijn we allemaal toch wel erg geschrokken. Bart en Rik zaten buiten toen opeens de stuurautomaat een storing gaf. We hebben altijd een beetje angst tijdens lange oversteken dat er iets met de stuurautomaat gebeurt en we met de hand moeten sturen omdat wij geen windvaanstuurinrichting hebben als back-up. Dit zou toch niet het geval zijn? Toch niet al na 3 dagen terwijl we nog zo’n twee weken te gaan hebben?

Rik probeert op de hand verder te sturen maar het blijkt dat dit ook niet meer gaat! We kunnen alleen nog rechtdoor of naar stuurboord, naar bakboord sturen gaat niet meer. Zelfs met de noodhelmstok krijgen we de controle over het roer niet terug. Bij mij slaat de paniek een beetje toe want ik besef me hoe ver we al van de dichtstbijzijnde wal zijn. Daar dobberen we dan, midden op de oceaan, zonder de mogelijkheid om te kunnen sturen.

Bart en Rik gaan op zoek naar de oorzaak van het probleem. Bart duikt de bakskist in om de stuurinstallatie te bekijken en ziet al snel wat er mis is. Er is een spie tussen de roeras en de beugel naar de stuurinstallatie verdwenen. Hierdoor is het een en ander verdraaid en kunnen we niet meer sturen. Beetje technisch verhaal en ik weet niet of ik het goed uitleg maar het komt er op neer dat er delen die door de spie op hun plek blijven zitten los en van hun plek zijn geraakt.

Door de beugel van de roeras helemaal los te maken krijgen we de controle terug en kunnen we weer sturen met de noodhelmstok. Er waren een aantal duiken in de bakskist voor nodig maar uiteindelijk vinden we gelukkig de verdwenen spie ergens onderin terug.

Je kunt je voorstellen dat deze actie in een bewegende boot allerminst eenvoudig is. Maar goed, het vermiste onderdeel is gelukkig terecht. Rik blijft sturen met de noodhelmstok terwijl Bart alles weer in elkaar zet. Ik probeer te helpen waar ik kan door het gereedschap bij elkaar te zoeken waar Bart om vraagt. Na een uurtje prima teamwork zit alles weer op z’n plek en kunnen we sturen met het stuurwiel.

Dan krijg ik de opdracht om de stuurautomaat weer aan te zetten, een spannend moment. Het apparaat start op en de vertrouwde piepjes klinken als muziek in mijn oren. Zodra we onze koers vastzetten begint het roer vanzelf te draaien en ik doe een vreugdedansje. Hoera! Het werkt weer!

Ik ben zo trots op Bart en Rik dat ze dit samen zo goed opgelost en gerepareerd hebben!

We zijn pas drie dagen onderweg en hebben al water binnen gehad en nu dus een roer dat niet meer reageerde. En dat terwijl we ons zo zorgvuldig hadden voorbereid. Ach we leren de boot steeds beter kennen en weten ook steeds beter welke zaken regelmatig gecontroleerd moeten worden. Het zijn eigenlijk achteraf maar kleinigheidjes geweest, er is geen schade en we hebben het prima op kunnen lossen. Hopelijk hebben we de pech voor deze oversteek nu wel gehad en blijft het spul nu heel.

Ik mag me in ieder geval heel gelukkig prijzen met twee super techneuten aan boord.

 

Dinsdag 9 januari 2018 18.20uur, Positie 12˚36,271N, 035˚45,495W

Door: Sanne

Het begint donker te worden en we hebben net pannenkoeken met appel en kaneel gegeten. Vandaag was een prachtige zonnige dag zonder water in de boot en met een werkende stuurautomaat. Alles gaat goed aan boord en we hebben inmiddels 675 mijl afgelegd.

Na 5 dagen op zee was het hoog tijd voor een douche. Vanmiddag hebben we de genua een heel stuk ingerold om de snelheid er uit te halen en zijn we een voor een achter de boot gaan hangen om ons te wassen. Het water is kraakhelder en 31˚C. Geen straf dus om even de oceaan in te plonzen. Wel heel bijzonder om in deze enorme badkuip van 5000 meter diep je haren te wassen!

 

Shampoo schuimt overigens niet in zout water maar om de een of andere reden werkt douchegel wel prima.

Gisteren hebben we trouwens de eerste regenbui over ons heen gehad en hebben we binnen gezeten. Tijdens de nachten komen er nog steeds regelmatig vliegende vissen de kuip in. Ik schrik iedere keer als er ineens zo’n spartelend ding naast me ligt. Als je ze overboord zet heb je daarna je handen vol schubben en viezigheid. Ze stinken overigens ook behoorlijk, die vliegende vissen.

Er landen er ook veel op het dek maar die vinden we ’s morgens pas als het licht is en dan spartelen ze uiteraard niet meer.

Ik hoop dat we in de komende dagen nog een keer dolfijnen of zelfs een walvis gaan zien. Tot nu toe hebben we buiten de vliegende vissen en af en toe een verdwaalde vogel nog geen dieren gezien.

 

Woensdag 10 januari 2018, Positie 12˚37,352N, 036˚56,923W

Door: Bart

Afgelopen zondag hadden we weer wat actie. Het weer begon wat wisselvallig te worden en zagen wat lichte buien achter ons aan komen. Ik besloot om maar eens wat met de radar te spelen in weer modus om te kijken of we buien kunnen waarnemen met de radar. Plotseling gaf de plotter een foutmelding over de stuurautomaat en deze ging in standby. We waren inmiddels zo’n 90˚ naar stuurboord gedraaid. We hadden het stuur handmatig helemaal naar bakboord maar de boot wou maar niet draaien. Misschien hadden we te weinig snelheid, dus de motor maar even gestart. Maar ook met motor wou de boot maar niet naar bakboord draaien. We konden dus alleen maar rechtdoor of naar stuurboord. Een blik in de bakskist bevestigde dit dat het roer alleen draaide tussen rechtdoor en stuurboord. Ook met de noodhelmstok kon het roer alleen maar tussen stuurboord en rechtdoor bewogen worden. Er zat dus ergens een blokkade waardoor het roer niet meer naar bakboord kon. De oorzaak bleek te zitten in de plaat die op de roeras waar de armen van het stuur en de automatische piloot op bevestigd zitten. Deze plaat was naar beneden geschoven waardoor de spie, die er voor zorgt dat deze plaat niet verdraait ten opzichte van de roeras, er uit was gevallen. Doordat de spie weg was zat de plaat nu helemaal verdraaid op de roeras. Gelukkig geen ernstig defect. Ik heb de plaat los geschroefd en toen hadden we weer volledige besturing met de noodhelmstok. Nu hadden we dus alle tijd om de spie te zoeken of iets anders te improviseren. Na een uurtje zoeken en sleutelen hadden we de spie gevonden en zat alles weer netjes op zijn plaats en functioneerde het stuur en stuurautomaat weer naar behoren. Ik vond het wel een welkom avontuurtje, zeker gezien we het zonder al te veel problemen konden oplossen, maar ik weet niet of de rest van de bemanning daar ook zo over denkt. ’s Avonds voor het donker hebben we nog en keer gekeken of de plaat nu blijft zitten en dat bleek het geval.

Maandag was een wisselvallige dag veel kleine buien waardoor de windsnelheid ook behoorlijk varieerde. Daar is lastig op te anticiperen waardoor we dan ook niet de optimale snelheid konden maken. Dinsdag was een schitterende dag. De zon heeft de hele dag geschenen en het was lekker warm. We zitten inmiddels een dag of 6 op zee en een flinke wasbeurt zou wel fijn zijn. We halen de zeilen in en laten nog een puntje zeil staan om koers te houden en gaan dan nog maar iets minder als 1 knoop. Het water is 31˚ en we gaan om beurten aan de trap en/of touw achter de boot hangen. Met de duikbril zien we dat het water enorm helder is en kun je ver in de blauwe diepte kijken. En we hebben een lifter; een blauw/geel gestreept visje zwemt/lift mee aan de zijkant van het roer. Na deze zwem partij en wasbeurt voelen we ons weer als herboren. Sanne weet wederom een lekker maaltje te maken in de fitness keuken. Je moet jezelf en de spullen door het rollen van de boot zo vasthouden dat het koken meer een work-out is. Deze keer heeft Sanne heerlijke pannenkoeken gemaakt met stukjes appel en kaneel.

Deze nacht heb ik tussen 21:00 en 0:00 wacht en is het de helderste nacht tot nu toe. Ik heb voor zo ver mogelijk alle verlichting op de boot uit gemaakt of verduisterd. Helemaal alleen in het pikdonker zonder maan maar met onwaarschijnlijk veel sterren en een lekker muziekje. Ik weet niet waarom, maar ik kan hier zo van genieten! De zee als pikdonkere massa onder je waar je met de boot een groen/blauwig licht gevend spoor in nalaat door de bioluminisentie. En natuurlijk de vliegende vissen die onhandig tegen je aan vliegen. Het enige wat ik dan enorm mis, is Emillie met wie ik al ruim 19 jaar dit soort momenten deel.

 

Woensdag 10 januari 2018 19.15uur, Positie 11˚50,975N, 037˚45,419W

Door: Sanne

We zijn niet meer alleen! Net kwam er een grote groep dolfijnen of walvissen voorbij. We weten niet wat voor soort het was maar het was prachtig om te zien! Zeker 50 dieren sprongen om de beurt uit de golven achter ons en zwommen vervolgens aan bakboord voorbij. Ze waren vrij groot, zwart van kleur en hadden een stompe kop. Zodra we weer toegang tot internet hebben gaan we uitzoeken welk soort het was. We hebben zelfs wat videobeelden kunnen maken!

*we hebben het inmiddels opgezocht en het bleken grienden te zijn

 

Verder is er vandaag tijdens het koken door Bart een filmpje van mij gemaakt. Doordat de golven nog steeds vrij groot zijn is het een filmpje met redelijk wat bloopers geworden. Ik had nog 3 braadworsten in de koelkast waar ik een soort frikadellen speciaal van gemaakt heb. Daarbij hebben we een aardappeltortilla met erwtjes en worteltjes gegeten. Het diner viel gelukkig goed in de smaak bij de rest van de bemanning! De afwas hebben we met z’n drieën moeten doen. Rik wast af, Bart droogt af en ik probeer alles wat op het aanrecht staat vast te houden zodat het niet door de boot vliegt.

Oja, vanmiddag heb ik nog een poging gedaan om een visje te vangen maar er blijft iedere keer zeewier aan het haakje hangen. Het is bizar hoeveel slierten zeewier hier drijven. Dat had ik echt niet verwacht. Het hele spul is daarom weer opgeborgen maar wie weet hebben we morgen meer geluk. 

 

Zondag 14 januari 2018 00.30uur, Positie 09˚09,254N, 044˚34,592W

Door: Sanne

De afgelopen dagen gaat alles een beetje zijn gangetje. Bij het passeren van 40˚ westerlengte hebben we de klok een uur terug gezet. Dit doen we speciaal voor Rik om 13.00uur ’s middags na de lunch van 12 uur. Het is dan namelijk nog een keer 12 uur en dus kan er nog een keer geluncht worden!

Na negen en een halve dag op de oceaan we ruim 1200 mijl afgelegd en hebben we nog een kleine 700 mijl te gaan. We zijn al ver over de helft en het aftellen is begonnen. De wind is momenteel erg vlagerig en varieert van 8 tot 18 knopen. Af en toe komt er een bui over die voor wat verkoeling zorgt.

Vanmiddag hebben we ons in de regen kunnen douchen; Heerlijk! Het vislijntje heeft ook weer achter de boot gehangen en dit keer hadden we beet. Helaas was mijn lijntje niet opgewassen tegen het sterke dier dat het haakje te pakken had. De lijn brak en het aas ben ik kwijt. Morgen maar weer een nieuw lijntje maken.

Vissen waar ik nog steeds niet blij mee ben zijn de vliegende vissen. Gisterennacht vloog er zelfs eentje vlak naast mijn hoofd! Normaal gesproken vind ik het helemaal niet erg om ’s nachts mijn wachten te draaien maar nu vind ik het gewoon niet leuk meer.

Tijdens Bart zijn wacht van 21.00 tot 00.00uur is er geen enkele vis in de kuip geland en natuurlijk tijdens mijn wacht in het eerste uur alleen al vier. Ik weet niet waar deze vliegende-vissen-fobie vandaan komt maar ik hoop dat ik er snel overheen kom zodat ik weer kan genieten van de nacht.

Het is nu 01.30uur en terwijl ik dit schrijf is er net weer zo’n vies spartelend stink ding in de kuip geland.

01.35uur: stap 1 in het overwinnen van mijn vliegende vissen angst. Ik heb net gewapend met een nachtlampje en een stuk keukenrol de vis gevangen en overboord gezet. Ik ben trots op mezelf. Overigens zit ik nu wel weer binnen omdat ik niet het risico wil lopen dat er een tegen mijn hoofd aan vliegt. Als ik naar buiten moet om te kijken of er schepen in de buurt zijn heb ik mijn vest aan en de capuchon op. Veel te warm natuurlijk en het zweet drijft over mijn rug.

01.50uur: net even buiten om me heen gekeken. In de verste verte geen schepen te zien en geen vissen meer aan boord. Hopelijk blijft dat het komende uur zo.

02.30uur: geen schepen, geen vissen, alles oké

02.50uur: bijna tijd om Rik wakker te maken

03.00uur: wacht volbracht. Nu is het Rik zijn beurt.

Ps. De volgende ochtend heb ik om negen uur 27 vliegende vissen van het dek gepeuterd. Het was een ware invasie vannacht.

  

Zondag 14 januari 2018, Positie 08˚43,861N 45˚44,241W

Door: Bart

Woensdag toen we na het eten nog wat aan het relaxen waren, zag Rik in de verte wat boven water komen. We zijn met z’n drieën op het dek gaan staan om te kijken wat het was. Nu een stuk dichterbij zagen we verschillende grienden aan het oppervlak komen. We hebben iets van 20 minuten op het dek gestaan en gekeken hoe een groep van ongeveer 50 grienden ons passeerde. Het hoogtepunt van de dag.

De dagen gaan toch redelijk snel voorbij. Je zou zeggen saai, gewoon zitten wachten tot je aan de andere kant bent. Toch ervaar ik dat niet zo. Gedurende de dag ben ik wat met het zeilen bezig als de omstandigheden zich daarvoor lenen. We varen eigenlijk continu met de wind mee. Dan valt er eigenlijk weinig met het zeil te doen. Het heeft als nadeel dat de boot behoorlijk van links naar rechts rolt. We hadden ergens gelezen dat je met de kotter de boot wat meer kan stabiliseren. Door de genua aan loefzijde uit te bomen en de kotter strak te zetten aan de lijzijde heb je wat zijwaartse druk op de boot waardoor deze merkbaar rustiger over de golven rolt. Dat vind ik dan ook een leuke bezigheid gedurende de dag, wat meer/minder zeil en wel/geen kotter om de optimale balans te vinden tussen snelheid en comfort aan boord. Gelukkig krijg ik van Rik hier de vrijheid in om het een en ander naar eigen inzicht te wijzigen.

’s Nachts zetten we standaard wat minder zeil om wat meer comfort te hebben en om de kans dat de zeilen in het donker gereefd moeten worden te minimaliseren. ’s Nachts houden we om beurten 3 uur wacht. Er is in de verste verte niets om ons heen dus de wachten kunnen best saai zijn. We komen ze meestal door, door wat muziek te luisteren of naar een luisterboek te luisteren. Ik vind het zelf wel prettig om wat te gamen op de telefoon, dat houd me goed wakker. ’s Nachts is ook vliegende vissen tijd. Blijkbaar zijn die beesten ook nachtblind aangezien we ze overdag regelmatig in scholen (of zijn het dan zwermen) zien vliegen. Maar alleen ’s nachts krijgen ze het klaar om op de boot te landen en te sterven. Of ze vliegen tegen je aan tijdens de nachtwacht. ’s Morgens ziet het dek er wel eens uit als een waar slagveld, zoals vanmorgen, toen we een stuk of 30 dode vliegende vissen hebben opgeruimd.

Het slapen was door het vele rollen van de boot echt een aantal nachten wennen. De eerste nachten hebben we amper geslapen. Nu na 1½ week op zee gaat het slapen aardig goed. Ik moet wel zeggen dat als ik wakker wordt totaal gedesoriënteerd ben. We hebben ’s nachts altijd een klein lampje aan maar ik heb de eerste momenten dat ik wakker wordt geen idee in welke ruimte op de boot ik me bevind, of wat voor of achter is. Ik wijd het maar aan de onrustige boot die mijn evenwichtsorgaan van de kaart brengt tijdens het slapen.

Gisteren hebben we nog een aardige regenbui gehad. Daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt om ons in de regen te douchen. Dat werd ook wel weer tijd aangezien ons zwem avontuurtje toch alweer een dag of 5 geleden is.

 

Dinsdag 16 januari 2018 19.30uur, Positie 06˚52,315N, 050˚41,066W

Door: Sanne

Ik moet even op mijn telefoon kijken om op te zoeken welke dag het is vandaag. De dagen gaan snel voorbij en we hebben nog 276 mijl te gaan. Rik en Bart zijn aan het overleggen wat we met onze snelheid moeten doen zodat we op het juiste tijdstip, bij daglicht en met stroom mee, de Surinamerivier op kunnen varen. Ik laat de heren lekker discussiëren en zonder me even af om aan de navigatietafel te kunnen schrijven.

Maandagavond vond ik het even heel spannend. Achter ons waren flinke onweersbuien te zien die steeds dichterbij kwamen. Gelukkig gingen ze langs ons heen en hebben we er verder weinig last van gehad. Via de satellietverbinding (Iridium Go) heb ik wel direct een nieuw weerbericht binnen gehaald om de voorspelling voor de nacht en de komende dagen te bekijken. De zware buien gaan voor ons uit zodat we er geen last van zullen hebben.

Via de Iridium Go hebben we ook iedere dag wel even contact met Tom van de Shalom en hebben we mailcontact met het thuisfront. Mijn moeder stuurt bijna iedere dag wel een berichtje wat ik lees en beantwoord tijdens mijn nachtwacht. Dan gaat de tijd lekker snel.

Overdag proberen we wat te vissen maar tot nu toe nog zonder succes. We hebben twee keer beet gehad maar beide keren is de lijn gebroken en waren we het kunstaas kwijt. Ach we blijven proberen en misschien hebben we de komende dagen nog een keer geluk.

Het is nu nog erg rustig qua scheepvaart maar we verwachten dat het vanaf morgen wel wat drukker zal worden omdat we dan dichter bij de kust varen.

Naar verwachting zullen we nog 3 dagen en 3 nachten onderweg zijn. Dat is goed vol te houden hoewel we tegelijkertijd ook wel uitkijken naar de aankomst in Suriname.

Na ruim anderhalve week op zee is alles behoorlijk klam en zout aan boord. De watervoorraad in de tank begint behoorlijk te slinken dus daar moeten we een beetje zuinig mee zijn. Drinkwater in kannen en flessen is er nog ruim voldoende en honger hoeven we ook niet te lijden.

Waar ik wel een beetje genoeg van begin te krijgen is dat je jezelf continu in evenwicht moet houden, opletten dat je niet valt, en je 20x op een dag ergens aan stoot. Oké, ik moet wel eerlijk zeggen dat ik me daar met name aan erger als ik niet goed geslapen heb en gewoon moe ben.

De sfeer aan boord is goed en we kunnen allemaal genieten van deze geweldige ervaring. Een goede dosis humor zorgt iedere dag weer voor leuke momenten waarbij we dubbel liggen van het lachen. Eergisteren wensten de heren bijvoorbeeld een tapasbuffet, en die wens is in vervulling gegaan.

Ik heb flink gerommeld in onze blikken- en pottenvoorraad en heb allerlei hapjes geïmproviseerd die in verschillende rondes op een dienblad buiten geserveerd werden. Naarmate de rondes vorderden werden de hapjes steeds creatiever omdat er gewoon niet heel veel meer te kiezen was. Ondanks dat deden de prikkers met knakworsten en perziken het best goed en was de schaal toch iedere keer weer leeg.

Na het eten zitten we meestal met z’n drieën buiten wat muziek te luisteren en te kletsen terwijl het donker wordt en de wachten weer beginnen. Zo ook vandaag dus ik ga er nog even lekker bij zitten.

 

 

Woensdag 17 januari 2018 11.45uur (locale tijd Suriname), Positie 06˚23,433N, 052˚31,846W

Door: Sanne

Fish on! Eindelijk hebben we beet en zien we iets glinsteren achter aan het vislijntje. Het blijkt een kleine tonijn te zijn die we uiteindelijk besluiten weer vrij te laten zodat deze nog wat verder kan groeien. Niet veel later hebben we weer beet en we nemen aan dat het weer een tonijn is maar wederom beneden de maat. Achteraf bleek het een soort makreel te zijn van een redelijk formaat. We vangen nog zo’n vreemde makreel maar hebben geen zin meer om te fileren, geven de makreel zijn vrijheid terug en ruimen het visgerei op.

We gaan super snel en het is heeeeeel warm. We kunnen op de wind goede snelheid maken en de stroming geeft ons nog eens een extra duwtje in de rug. Als we deze snelheid vol kunnen houden komen we misschien donderdag (morgen dus!!) al aan.

Rik heeft overigens vanmorgen een full English breakfast in elkaar getoverd. Compleet met worst, spek, bonen in tomatensaus en ei. Helaas gebeurde er een ongelukje met de bonen bij het opdienen van de bordjes. De pan schoof van het fornuis waardoor de bonen en de tomatensaus achter het fornuis en op de vloer terecht kwamen. Gelukkig hadden we nog een extra blikje en kon Rik even later toch genieten van zijn bonen in tomatensaus waar hij zich zo op verheugd had. Voor dit incidentje had Bart wel al zijn bordje buiten, dus die had nergens last van!

Het zeewater is trouwens niet meer zo helder blauw zoals we inmiddels gewend waren, maar lijkt nu een soort van legergroen; heel apart. Na een korte blik op de temperatuurmeter te hebben geworpen blijkt het water ook nog eens 34˚C te zijn!

 

Woensdag 17 januari 2018 18.45uur, Positie 06˚23,068N, 053˚21,361W

Door: Sanne

Geen visjes meer gevangen maar wel een aantal keren dolfijnen rond de boot! Vanmiddag nog even een kuipdouche genomen en mijn haren gewassen. Ik voel me weer een nieuw mens!

Nog ongeveer 150 mijl te gaan. De laatste nacht op zee gaat zo in. De Surinaamse gastenvlag hebben we vanmiddag al gehesen!

 

Vrijdag 19-01-2018, Positie Visserskampen Suriname!!!!!

Door: Bart

We zijn in Suriname! We hadden er eigenlijk rekening mee gehouden dat we vandaag richting de avond aan zouden komen in Waterland. Echter hadden we eergisteren de wind en de stroom zo mee dat het er op leek dat we bij het ochtend gloren de rivier op zouden kunnen varen. Helaas viel de wind de laatste nacht terug tot een knoop of 7 waardoor we die planning bij lange na niet meer konden halen. De laatste dag hebben we maar de motor bij gezet waardoor we ons nog een nachtje op zee bespaarden. We voeren nagenoeg net zo snel als de wind waardoor het aan boord nagenoeg windstil was en bloedje heet. Het euforische land inzicht was ook een beetje een domper. Het duurde erg lang voordat we het land konden zien door slecht zicht. Pas een paar mijl voor de kust konden we met zekerheid het land zien.

We hebben na precies 14 dagen op de oceaan om 16.00uur geankerd in de riviermonding bij Visserskampen en hebben de fles champagne open getrokken om te vieren dat we succesvol de Atlantische oceaan zijn overgezeild. Daarna nog een paar blikjes bier en het lampje ging uit. We hebben heerlijk geslapen in een bed wat niet meer op en neer ging en geen nachtelijke wachten meer. We waren toch weer redelijk vroeg wakker en besloten om maar gelijk door te varen hoewel het pas om 11:23 laag water zou zijn. Naar ons idee zouden we dan de eerste paar uurtjes de stroom nog wat tegen hebben en gedurende de dag de stroom mee krijgen, maar dat viel toch tegen. Achteraf gezien zou de uiteindelijke aankomst tijd waarschijnlijk niet veel later zijn geweest als we op laag water gewacht zouden hebben. De Summerwind kwam een paar uurtjes na ons de rivier op en gedurende de dag liep ze veel op ons in aangezien zij stroom mee hadden en wij niet.

Vooral het laatste stuk rivier van de ankerplaats Domburg tot Marina Waterland is een mooi stukje om te varen. De rivier is dan wat smaller en je kan de jungle en beide kanten goed zien en horen. Het eerste stuk rivier is voornamelijk erg breed en op de oevers liggen regelmatig scheepswrakken. Niet alleen op de oevers maar ook midden op de rivier ter hoogte van Paramaribo ligt al een jaar of 75 het wrak van de Goslar.

Al met al is de overtocht niet tegen gevallen. De omstandigheden waren prima en ik heb me ook prima gevoeld en met momenten ook intens van genoten. Een geweldige ervaring om eens een keer zo’n lange tocht mee te maken, maar zoals ook verwacht is het niet iets waar je van zegt dat wil ik zeker nog een keer doen. Misschien ooit nog eens een keer met een eigen boot?

Aangezien het qua tijd is meegevallen heb ik nog ruim een week om nog een stukje van Suriname te beleven. Ik had er nooit aan gedacht ooit een keer in Suriname te zijn, maar nu ik er toch ben, ben ik benieuwd wat het land te bieden heeft.