Samen met de Mira Ceti varen we de haven van Bembridge uit en zetten koers naar Lymington. Buiten de haven ligt de Aspro, kennissen van de Mira Ceti, op ons te wachten en ook zij varen mee naar Lymington. De wind is prima maar het regent behoorlijk waardoor het zicht helaas niet geweldig is maar we kunnen wel prima zeilen. Het beroemde Cowes op Isle of Wight varen we voorbij omdat een slordige 70 pond voor een nachtje in de haven ons toch net wat te gek is. Eenmaal aangekomen in het pittoreske Lymington besluiten Rik en ik dat we toch gaan investeren in fatsoenlijke zeillaarzen. We zijn de koude natte voeten helemaal beu en gaan op zoek naar de plaatselijke watersportzaak. Een half uur later is de portemonnee een stuk lichter maar zijn we beide in het bezit van een paar veel te dure laarzen. Eenmaal terug in de haven worden we uitgenodigd aan boord van de Aspro waar de bemanning van Mira Ceti ook al aan boord zit en de eerste fles bubbels al genuttigd is. We maken kennis met de Belgische Thomas en An. ’s Avonds gaan we als afscheid samen uit eten want helaas gaan onze wegen scheiden. Als we ’s ochtends opstaan en naar buiten kijken is zowel de Mira Ceti als de Aspro al weg, ze zijn beiden om 5 uur in de ochtend vertrokken naar het eiland Alderney.

Aangezien het de hele dag regent besluiten wij om nog een dagje in Lymington te blijven en morgen weer verder te gaan. Wel hebben we nog gezellig contact met onze buren, dit is een ouder echtpaar van maarliefst 82 en 87 jaar oud! Het is leuk om te horen hoe deze mensen ondanks hun hoge leeftijd nog steeds samen genieten van zeiltochten op hun zeiljacht.