Zondag 24 december 2017, we zijn vertrokken! Na afscheid te hebben genomen van onze lieve vrienden van de Immaqa gooiden we de lijnen los. Er staat een rommelige zee maar er is genoeg wind en we kunnen lekker snelheid maken. Net buiten de haven stort ons fruitnetje buiten al in maar gelukkig valt de schade mee. Één avocado is opgeofferd aan Neptunus maar de rest van de voorraad groenten en fruit weten we te redden. 1-0 voor de oceaan.

Na een paar uurtjes krijg ik honger en wil ik iets te eten gaan maken. Een broodje braadworst lijkt me wel wat en ik ga aan de slag. Niet veel later hang ik kotsend over de reling; 2-0 voor de oceaan. Het is een beetje mijn eigen schuld want ik heb de pleister tegen zeeziekte wat te laat geplakt waardoor deze nog niet goed werkt. Gelukkig gaat het na een paar uur een stuk beter en onderneem ik poging 2 tot eten koken. Bart en Rik voelen zich een klein beetje zeeziek en hebben daardoor geen honger maar met mij gaat het prima en ik geniet van mijn maaltijd.

’s Avonds neemt Rik ook maar een zeeziektepilletje om wat beter te kunnen slapen en dat helpt gelukkig. Met Bart gaat het alweer wat beter en hij probeert het zonder medicijnen vol te houden.

Om middernacht wens ik Bart een zalig kerstfeest en begin ik aan de nachtwacht. Omdat we nu met z’n drieën zijn kunnen we allemaal 6 uur slapen na 3 uur de wacht te hebben gehouden en dat is heel fijn! Er staan behoorlijke golven en de snelheid zit er goed in. Verder is er geen enkele boot in de buurt en omdat het heel helder is zitten we onder een prachtige sterrenhemel. Om 03.00uur is het tijd om Rik wakker te maken. Ik wens ook hem een zalig kerstfeest en ga daarna lekker 6 uur slapen. Wat een luxe!

Na 3 dagen zijn we allemaal goed ingeslingerd en is de zeeziekte voorbij. Het gaat goed aan boord en we gaan vooral heel snel! Met continu zo’n 30 knopen wind (windkracht 7) vliegen we vooruit. We zijn al over de helft! Doordat het zo hard gaat en er ook flinke golven staan is het leven aan boord echter niet heel comfortabel. We slingeren behoorlijk heen en weer waardoor koken, naar het toilet gaan, een boekje lezen enzovoort een hele opgave is. Wanneer ik voor Rik een ontbijtje wil maken maakt de boot een behoorlijke zwieper en het kommetje cruesli vliegt door de hele tent. Het is een grote bende binnen maar we kunnen er allemaal wel heel hard om lachen.

Ik vind het wel erg jammer dat we nog steeds in onze zeilpakken zitten. Het waait erg hard en het is daardoor niet warm. Af en toe komt er een bak zeewater de kuip binnen en natuurlijk meestal op het moment dat je je muts niet op hebt waardoor het zeewater langs je rug naar beneden drijft. Ik zou graag mijn vislijntje uit gooien maar als ik iets vang zou het door het geschommel nogal gevaarlijk zijn om met een fileermes in de weer te zijn. Daarom besluiten we om maar niet te vissen dit keer. Gelukkig heb ik van Iris van de Immaqa wat luisterboeken gekregen en dat blijkt heel fijn te zijn tijdens deze toch wel ruwe oversteek.

We zijn erg alleen gedurende de hele tocht. We zien een enkele andere boot en geen enkele dolfijn of walvis. De enige dieren die we zien zijn een paar vogels en een heleboel vliegende vissen.

Een vliegende vis landt op ons dek maar weet zichzelf weer in veiligheid te spartelen en zwemt/vliegt verder.

Na slechts 128uur bereiken we de haven van Mindelo waar onze vrienden van de Shalom al staan te wachten om onze lijnen aan te nemen. Met een gemiddelde snelheid van 6.3knopen hebben we 800mijl afgelegd. Het eerste gedeelte van de oversteek zit er op!