Vlak nadat we ankerop zijn gegaan bij Frederiksdorp begint het ontzettend hard te regenen. Hier maak ik dankbaar gebruik van en neem een natuurdouche voor op het dek. Dat is eigenlijk toch wel de lekkerste manier van douchen!

We draaien de Surinamerivier op en rollen de genua uit. We kunnen prachtig zeilen tot vlak voor Domburg. Dan valt de wind weg en dus ook onze snelheid. De Linde die nog een stukje achter ons zat komt opeens in volle vaart voorbij. Hans zit relaxed achter het roer met zijn handen achter zijn hoofd. Wij vinden het nogal vreemd dat hij nog zoveel snelheid kan maken maar dan zien we dat hij de motor heeft bijgezet en moeten allebei heel hard lachen.

De volgende dag gaan we naar de vreemdelingenpolitie. Bij aankomst in Suriname krijg je een visum voor 30 dagen en de Linde moet vandaag gaan verlengen. We besluiten mee te gaan en ook maar meteen te verlengen. Er wordt van ons verwacht dat we er representatief uitzien dus op de parkeerplaats begint de grote verkleedpartij met lange broeken, dichte schoenen en shirtjes met lange mouwen. Ons geduld wordt aardig op de proef gesteld maar na ruim anderhalf uur staan er weer een nieuwe stempels in onze paspoorten en zijn onze gegevens genoteerd op een vodje papier dat in een archiefkast gepropt wordt.

Op 13 februari ga ik met Rik en Hans op excursie. Gerben van visverwerkingsbedrijf Holsu heeft ons uitgenodigd om een kijkje te nemen bij zijn familiebedrijf. We worden in een mooi pakje gehesen en krijgen uitleg over de visvangst en de verwerking van de vis. Erg leuk om te zien hoe dit allemaal gaat!

In Domburg ligt de Rebel, ook een Victoire 1200, aan een mooring achter ons. We hebben al kennis gemaakt met Kees en Trees en zijn uiteraard erg benieuwd naar elkaars boten. ’s Morgens beginnen we met de koffie aan boord van de Rebel en de volgende kop koffie wordt aan boord van de Incentive genuttigd. De Rebel is vier jaar jonger dan de Incentive en de verschillen zijn toch wel groter dan we vooraf gedacht hadden. De sfeer van het interieur is hetzelfde maar eigenlijk is de boot compleet anders wat erg leuk is om te zien.

In Domburg is het erg gezellig en het lijkt wel een Nederlands dorp. Toch begin ik weer te verlangen naar iets nieuws. Ik merk dat na terugkomst van ons uitstapje op de Commewijne en Cottica mijn humeur verslechterd. De rust en de natuur hebben me goed gedaan maar het contrast met het “Nederlandse dorp” is groot. Misschien komt het ook wel een beetje doordat ik na begin te denken over de oversteek naar Tobago. Via andere boten die net aangekomen zijn op Tobago horen we veel verhalen over hoge golven, harde wind en veel zeeziekte. Het is al een tijdje geleden dat Rik en ik samen een meerdaagse oversteek gedaan hebben en voor het eerst voel ik me heel onzeker. Bart is 5 weken aan boord geweest en heeft de oversteek van La Gomera naar Suriname via Kaapverdië meegevaren. Nu moeten we het weer met z’n tweetjes doen en ik ben erg bang om ontzettend zeeziek te worden. De komende dagen is het weer nog niet geschikt om te vertrekken maar volgende week lijkt het wat rustiger te worden.

Mijn slechte humeur houdt een dag of 2 aan maar daarna klaart het gelukkig weer wat op. In een opruimbui hersorteer ik de boot, maak ik samen met Rik een takel voor onze buitenboordmotor en als het ’s middags te warm is springen we in het zwembad bij River Breeze.

Dinsdag is er een karaoke-avond georganiseerd en van Carla, Floor en mij wordt verwacht dat we ten tonele verschijnen als Linda, Roos en Jessica met het nummer Ademnood. Karaoke is absoluut niet mijn ding en eigenlijk durf ik dat helemaal niet. Ach, er zijn de afgelopen maanden al zo veel grenzen verlegd dus deze kan er ook nog wel bij. Uiteindelijk wordt het een hele gezellige avond die ervoor zorgt dat we woensdag een rustdag inlassen. We bekijken op ons gemak de weersvoorspelling en het blijkt dat komend weekend een goed moment is om te vertrekken.

Voordat we Suriname kunnen verlaten moet er nog een rondje langs de autoriteiten gemaakt worden. Dit betekent weer een dagje de drukte van Paramaribo in waar Rik inmiddels helemaal klaar mee is. We besluiten het noodzakelijke met het aangename te combineren en maken er samen met de Linde een dagje uit van. Nadat we de benodigde stempels in onze paspoorten hebben laten zetten bij de militaire politie schuiven we aan bij Roti Shop Joosje waar we met onze vingers een heerlijk maaltje naar binnen knoeien.