Bijna een maand verblijven we in Annapolis en dat wordt echt een feestje. Zeilboot Linde is er waar ook vriend Bram op bezoek is en de Annapolis Boat Show gaat over een paar dagen van start.

De Annapolis Boat Show vindt buiten plaats op het water en op de kade. Er zijn vele boten van binnen en buiten te bezichtigen en in diverse tenten staan stands met alle mogelijke apparatuur en toebehoren voor de watersporter. Het water staat tijdens de show erg hoog wat ervoor zorgt dat niet alleen de boten maar ook de helft van de stands in het water liggen en we ons met opgerolde broekspijpen en blote voeten over het terrein moeten verplaatsen.

We doen nog wat informatie op over de watermaker en de Monitor windvaanstuurinrichting maar de portemonnee blijft verder op slot.

Het ondergelopen terrein van de bootshow

Hans gaat kijken of het café open is, maar binnen staat het water tot aan de knieën waardoor de kastelein genoodzaakt was om de tent te sluiten

 

Gelukkig vinden we niet veel later een café dat niet onder water staat

Rik en Hans gaan regelmatig op jacht om Natty Daddy’s (een heel zwaar maar zo ongeveer het enige betaalbare biertje dat ergens naar smaakt) te scoren. Deze moeten wel eerst verdiend worden want er zijn weer klussen te doen aan boord.

Buurman en buurman aan het werk, tik ‘m aan ouwe!

 

 

Gas vullen aan boord. In Amerika kunnen we nergens onze Campingaz flesjes laten vullen dus de enige optie is om het zelf te doen door middel van “gravity filling”

 

Door de installatie van de windvaanstuurinrichting kunnen we de zwemtrap die geïntegreerd zit in de hekstoel niet meer gebruiken. Bij een tweedehands winkel voor bootonderdelen vinden we een mooi alternatief dat we aan de zijkant van de boot kunnen monteren

 

Wanneer we de trap niet gebruiken kan deze compact opgevouwen en aan de zeereling vastgemaakt worden

 

Op zowel de Linde als de Incentive wordt een watermaker geïnstalleerd en dat heeft nogal wat voeten in de aarde. Met name het aansluiten van een Engelse kunststof waterleiding op een watermaker met Amerikaanse maatvoeringen blijkt een ware puzzel. Ook het leggen van het benodigde extra leidingwerk zorgt ervoor dat de boot helemaal overhoop ligt.

Na veel bloed, zweet en tranen zit de watermaker netjes aangesloten en ingebouwd onder de bakboord bank in de salon

 

Onderdelen worden via internet op Amazon besteld en liggen een paar dagen later in een kluisje bij de supermarkt op ons te wachten, een super systeem!

 

Een drieweg afsluiter met slangtules die geschikt is voor zeewater was het enige wat ontbrak en niet te vinden was. Gelukkig schoten Ben en Ron van AALP in Didam ons te hulp en stuurden de passende afsluiter op met als extra verrassing een zak pepernoten in het pakket! Nogmaals dank hiervoor!

 

Carla van de Linde is inmiddels op bezoek in Nederland en Brabantse vriend Brandweerman Bram is bij Hans aan boord. Dit gezellige duo matcht goed met ons Limburgers en zorgt voor menig bonte avond met overvloedige spijs en drank.

 

Bram vliegt terug naar Nederland vanuit Washington DC en dat geeft ons de gelegenheid om mee te liften met de huurauto en samen met Hans de stad te bezichtigen.

Washington verrast ons als stad in positieve zin. De National Mall is imposant en veel musea zijn gratis te bezoeken. Wij kiezen voor het Smithsonian en het Air and Space museum maar hadden hier best nog wat meer willen zien als we er de tijd voor gehad zouden hebben.

Olifant in het Smithsonian

 

 

Brachiosaurus in het Smithsonian

 

 

T-Rex in het Smithsonian

 

 

Air and Space museum

 

Apollo-Soyuz test project, een zeldzame samenwerking tussen Amerika en de voormalige USSR

 

Replica van een ruimtepak dat gebruikt werd voor ruimtewandelingen

 

In het Capitool zetelen zowel de Amerikaanse Senaat (vertegenwoordiging van twee senatoren per staat) als het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden (evenredige vertegenwoordiging naar grootte van de staat), tezamen het Congres genoemd

 

Het Washington monument maakt deel uit van de National Mall en is met zijn ruim 169 meter de hoogste obelisk ooit gebouwd. De bouw van het monument is gestart in 1848, maar werd pas voltooid in 1884, bijna 30 jaar na de dood van de architect. De vertragingen werden veroorzaakt door een gebrek aan middelen en doordat inmiddels de Amerikaanse Burgeroorlog was uitgebroken. Als gevolg van de vele vertragingen in de bouw van de obelisk werden verschillende marmersoorten gebruikt voor de bovenste helft en de onderste helft. Hierdoor is nog steeds een verschil in kleur te zien tussen de boven- en onderkant (op een hoogte van 45 meter), dat de oorspronkelijke constructie onderscheidt van de voltooiing in 1876.

 

The White House

 

De andere kant van het White House in de steigers in opdracht van meneer Trump

 

Dat niet iedereen het eens is met de plannen moge duidelijk zijn…

 

We wandelen langs het Capitool en White house waar Trump op dat moment een nieuw spuuglelijk groot hek laat bouwen en menig demonstrant zijn plek heeft ingenomen. Ik krijg er slechte zin van vind het eigenlijk wel weer goed geweest.

 

 

Het begint donker te worden en bovenin de gigantische witte obelisk gaan twee rode lampen aan die op ogen lijken die onder een witte driehoekige kap zitten. En dan te bedenken dat het huis van de man die het allemaal voor het zeggen heeft ook nog eens het White House genoemd wordt.

Het blijft toch een apart land dat Amerika….

 

Uiteraard wordt de dag afgesloten met een maaltijd van een beroemde fastfood keten alvorens de reis terug naar de boot wordt ingezet.

 

Een maand vliegt voorbij en met de Bahama’s in het vooruitzicht waar vriendin Emillie op bezoek zal komen, begint het vertrek weer te kriebelen. De klussen zijn klaar en de boot is weer tiptop. Daarnaast wordt het steeds kouder en voor ons dus de hoogste tijd om richting het warme zuiden te gaan.

 We zijn klaar voor de laatste etappe in de U.S.A.