Het lijkt wel alsof we opeens Fiji verlaten hebben en Florida binnen varen. Overal staan grote villa's met een eigen steiger waaraan de meest luxueuze motorjachten liggen. Het terrein is echter verlaten en veel bedrijven zijn gesloten. Normaal is Denarau het toeristische hart van Fiji van waaruit vakantiegangers naar hun resort gebracht worden of een cruise maken, maar de toeristenboten liggen al maanden aan de steiger. Er zijn wat restaurants open maar het is vanwege corona alleen toegestaan om eten af te halen of het buiten op het terras op te eten. Voor de rest is het vooral stil en leeg.

Een van de luxe villa's in Denarau met bijpassend jacht geparkeerd voor de deur

We maken dankbaar gebruik van de goed verzorgde faciliteiten van de marina en genieten voor het eerst sinds lange tijd van een heerlijke warme douche. De wasemmer hoeft niet uit de bakskist want hier hoeven we maar een muntje in de machine te gooien en een half uurtje later is alles weer schoon.

Dit is echter niet de reden van ons bezoek aan deze haven en we gaan aan de slag met de technische klussen die gedaan moeten worden. We hadden via email al contact met een monteur die een half uur nadat we aangelegd hebben al even langskomt. Niet veel later zijn er 3 man aan boord die aan de motor werken en het temperatuuralarm dat defect blijkt te zijn gaan repareren. Ook de radar wordt uit de mast gehaald zodat deze getest kan worden.

Voor het probleem met onze stag gaan we naar het bedrijf Baobab Marine. We ontmoeten Chase die de volgende ochtend in de top van onze mast klimt om de voorstag los te halen. Alles gaat heel snel en we zijn blij dat er hier goede techneuten rondlopen die ons kunnen helpen.

Net voor het weekend komt er toch nogal wat tegenslag. De oliekoeler van onze motor blijkt te lekken en ook de reserve die we aan boord hebben is blijkbaar niet schoongemaakt door de verkoper en daardoor nu onbruikbaar. De as in de furlex blijkt compleet doormidden gebroken en de radar kan hier waarschijnlijk niet gemaakt worden en zal opgestuurd moeten worden naar Nieuw Zeeland als we hem nog aan de praat willen krijgen.

Als kers op de taart krijgen we een mailtje terug van de Nieuw-Zeelandse autoriteiten die extra moeilijk beginnen te doen over onze aanvraag om het land binnen te komen.

De moed begint ons een beetje in de schoenen te zakken maar de technische mannen hier geven het niet zomaar op. Er wordt een nieuw onderdeel voor de furlex gedraaid, het controlepaneel van de motor wordt uit elkaar gehaald en het temperatuuralarm gerepareerd met onderdelen uit een ander bedieningspaneel en er wordt een andere oliekoeler met ongeveer dezelfde afmetingen passend gemaakt voor onze motor. Er heerst hier geen vervangingsmentaliteit en als optie A niet werkt wordt oplossing B bedacht.

 Na ruim een week zijn, op de reparatie van de radar na, alle klussen geklaard. We zullen zonder werkende radar naar Nieuw Zeeland moeten zeilen om hem vervolgens aldaar door de Raymarine dealer te laten inspecteren. Maar onze motor loopt weer als een zonnetje en de genua kunnen we ook weer gebruiken dus het is de hoogste tijd om de Yasawa eilandengroep te gaan verkennen.