Onze rit zuidwaarts langs de ruige westkust van het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland brengt ons in het plaatsje Hokitika dat bekend is vanwege de New Zealand Greenstone oftewel Pounamu die hier vandaan komt. Van deze groene steensoort worden sieraden gemaakt naar traditionele Maori ontwerpen die elk hun eigen kracht en betekenis hebben. Met name Sanne vindt het erg leuk om de winkels te bezoeken die een openbaar atelier hebben waar je kunt zien hoe de sieraden gemaakt worden.

De pounamu carvings zijn erg kostbaar maar in één van de winkeltjes is ook een zakje ruwe “reststukjes” van de bijzondere steensoort te koop. We besluiten dit mee te nemen zodat Sanne bij terugkomst zelf aan de slag kan met haar eigen Pounamu sieraden.

Town Centre Hokitika

Voorbeelden van de prachtige Pounamu sieraden 

We maken nog een kleine detour naar de Hokitika Gorge voordat we onze weg vervolgen naar Glacier County.

Hokitika Gorge 

De toppen van de ongetemde wildernis lonkten al een paar dagen in de verte maar kunnen we nu van dichtbij gaan bekijken. Op eerste kerstdag trekken we de stoute schoenen aan en wagen we ons op het 12 kilometer lange Roberts Point Track. Een spectaculaire klim met als beloning een prachtig uitzicht op de Franz Josef Gletsjer. De ruim 5 uur durende tocht is erg indrukwekkend en het pad op plekken uitdagend. We klimmen over rotsen, lopen door beekjes en tussen watervallen door naar het uitzichtpunt waar we de lunch nuttigen en vervolgens via dezelfde route weer teruglopen.

Start van de wandeling

Het schijnt nogal een gevaarlijk pad te zijn. 

 

De uitzichten zijn fenomenaal

En de swing bridges super lang!

De gletsjer in zicht

We eten onze boterhammen op met uitzicht op de gletsjer voordat we de terugweg inzetten

Samen op de foto met de Franz Josef gletsjer

Onze James in het dorpje Franz Josef 

Deze fantastische dag krijgt helaas wel een vervelend staartje. Rik wordt de volgende dag wakker met verschrikkelijke pijn in zijn teen. Hij heeft eerder een keer last gehad van jicht en dit lijkt er verdacht veel op. Auto rijden gaat wel nog maar een volgende lange wandeling zal toch een paar dagen moeten wachten. We rijden verder in de richting van Fox Glacier die we bekijken vanaf Lake Matheson. Ik loop een rondje om het meer terwijl Rik het zich gemakkelijk maakt achter in ons busje.

Lake Matheson

Kampeerplek bij de Blue Pools

We overnachten op een kampeerplaats tegenover de zogeheten Blue Pools. We worden er zowat opgevreten door de miljoenen sandflies. We moeten nog eten maar koken is bijna niet te doen. Op het moment dat je stilstaat zetten de sandflies de aanval in dus al lopend, dansend en zwaaiend met pannen en potten wordt een snelle maaltijd in elkaar gezet die met het bordje op schoot voorin de auto wordt opgegeten. De volgende ochtend regent het ook nog eens pijpenstelen en de blue pools lijken opeens toch niet zo aantrekkelijk meer. We rijden een klein stukje verder en stoppen bij de eerste beste koffietent voor een lekker bakkie. Daar knappen we van op.

Onderweg naar Queenstown stoppen we in Wanaka, een toeristisch plaatsje aan de zuidkant van het meer dat het dorp zijn naam geeft en eten bij de lokale chinees. Vervolgens gaan we door naar Queenstown maar kunnen geen fijn plekje vinden voor de nacht. We rijden de stad weer uit en overnachten bij Twelve Mile Delta, een rustig plekje aan Lake Wakatipu met een prachtig uitzicht op de bergen aan de overkant van het meer. De volgende dag rijden we nog een stukje verder over dezelfde weg naar het plaatsje Glenorchy en de route is echt adembenemend. Onze bus James krijgt het er op bepaalde stukken wel behoorlijk warm van aangezien er flink geklommen moet worden. We vinden dat James wel wat rust verdient heeft en het is tevens weer tijd voor de lunch. We vinden dit keer het perfecte plekje voor een tussenstop vlak achter een brug aan een rivier voordat we terugrijden in de richting van Queenstown.

Lake Wanaka

Lake Wanaka

Onderweg naar Queenstown

Bijna in Queenstown

Het is een super mooie route van Queenstown naar Glenorchy langs Lake Wakatipu 

We vonden dit schitterende plekje voor de middagpauze

James aan de oever van Rees River bij Glenorchy 

Lake Wakatipu

's Middags bezoeken we daar onze vriendin Lucy die we op Fiji ontmoetten en rijden vervolgens door naar Kingston Campsite aan de andere kant van het meer. Daar komen we erachter dat James twee sokken kapot heeft. Beide voorbanden zijn geheel door en de ijzers steken eruit. Er is gras aan blijven hangen waardoor het Rik opviel. De wagen is drie weken geleden goedgekeurd met deze banden dus dat verhaal gaat nog wel een staartje krijgen. Dat we met deze banden niet door kunnen rijden moge duidelijk zijn.

De versleten banden van James...

De volgende ochtend maken we rechtsomkeert en rijden rustig aan terug naar Queenstown voor een bandenwissel. Het lijkt wel een pitstop waarbij we koffiedrinken bij de bouwmarkt en even tussendoor onze boostershot halen in een pop-up kliniek boven een dierenartsenpraktijk. Nieuw Zeeland heeft het goed georganiseerd. Op deze vaccinatie locatie krijgen we koffie met een koekje en staat er ook nog eens een schaal vol lekkere broodjes voor ons klaar. We moeten verplicht een kwartier blijven wachten na de vaccinatie en tegen de tijd dat we mogen vertrekken is uiteraard ook het schaaltje leeg. Met voor ons twee prikken en een volle maag, en voor James twee nieuwe sokken vervolgen we onze weg zuidwaarts.

Er wordt een korte stop gemaakt in het plaatsje Te Anau om het te keuren als plek om de jaarwisseling te vieren. Er zijn een aantal kleine bars en er is zelfs livemuziek gepland dus dat zit wel goed. Maar voordat het jaar ten einde is willen we de beroemde Milford Sound graag nog zien. We rijden die dag tot Henry Creek Campground (DOC site). Het is een hele mooie plek aan het water maar wederom ook een overvloed aan zandvliegen. Op de een-na-laatste dag van 2021 rijden we de fenomenale weg naar Milford Sound. We hebben alleen weer een beetje pech want een piepklein kiezelsteentje komt net verkeerd op de voorruit terecht en veroorzaakt een flinke ster. Gelukkig zijn we hiervoor verzekerd maar het kan pas over een aantal dagen gerepareerd worden omdat alles gesloten is vanwege de feestdagen.

De ruige weg naar Milford Sound

Milford Sound is een fjord in het zuidwesten van Nieuw-Zeeland bekend om de Mitre Peak (op de foto gehuld in dikke mist). Het is een van de natste plekken op aarde want het regent hier zo'n 182 dagen per jaar met een record van 250mm in één enkele dag.  

Het klaarde heel even op waardoor we de Mitre Peak toch nog te zien kregen. 

Rechts zie je één van de vele watervallen

Al dat water zorgt voor ruige kolkende rivieren en stromen.

Chauffeur Rik met onze All-Road-James

De kracht van moeder natuur is bijna te voelen in deze extreem ruige omgeving

Het gebied is echt prachtig maar we besluiten geen boottrip door de fjorden te doen omdat het toch wel erg duur is en we eigenlijk vanaf de kant ook al erg genieten van de omgeving. We rijden terug naar Te Anau en blijven twee dagen op de Lakeview Camping. Oud en Nieuw is erg leuk met livemuziek in Redcliff cafe.

Nieuwjaarsavond in Te Anau

Op nieuwjaarsdag wordt al vroeg in de ochtend het kamp opgebroken en rijden we het nieuwe jaar in. Rond de middag stoppen we om naar huis te bellen want dan is het pas in Nederland middernacht. Via een videoverbinding vier ik dit jaar toch samen met mijn moeder het Nederlandse Nieuwjaar, best wel bijzonder. In het plaatsje Tuatapere lunchen we bij een erg leuk eenvoudig wegrestaurant dat fantastisch eten aanbiedt voor een zeer redelijke prijs. 's Avonds komen we terecht op een gratis campsite bij Thornbury. Er zijn nogal wat hilbillies met quads en knetterende crossmotoren maar na zonsondergang is het rustig en kunnen we toch lekker genieten van een goede nachtrust. Via Invercargill rijden we naar Bluff en Waipapa Lighthouse. We vergissen ons per ongeluk in het meest zuidelijke puntje van het Zuidereiland maar Waipapa Lighthouse ligt er wel heel dichtbij.

Stirling Point

Bluff Point

Waipapa Lighthouse

 

Hier staan we even stil.

 

Verder dan dit gaan we niet meer van huis, en kunnen we ook bijna niet meer. Vanaf nu zijn we op de terugweg en komen we steeds een klein beetje dichter bij huis. We geven elkaar een knuffel en draaien ons dan om. We stappen in de auto en vervolgen onze weg, maar nu in noordelijke richting.