Met gemengde gevoelens rijden we de ferry op en verlaten we het Zuidereiland. Wat hebben we hier mooie plekken bezocht en lieve mensen ontmoet. Ik zou graag nog wat langer zijn gebleven maar kijk van de andere kant ook wel weer uit naar wat ons nog op het Noordereiland te wachten staat om vervolgens terug te keren naar het bootleven.

Er staan nog veel wensen op het lijstje en de tijd begint te dringen dus het tempo zit er flink in. We rijden eerst naar Mount Taranaki in het westen van het Noordereiland. Deze bijzondere vulkaan is bijna perfect rond en torent uit boven het omringende vlakke land. We rijden een stukje omhoog en maken een korte wandeling naar een waterval.

Mount Taranaki

Wandeling naar de waterval:

Daarna rijden we de 148 kilometer lange forgotten highway; State Highway 43. Er is geen telefoonbereik en we wanen ons echt in niemandsland totdat ongeveer 1,000,000,000 schapen tijdelijk onze weg versperren. Na dit kleine oponthoud rijden we door de Republic of Whangamōmona dat zichzelf in 1989 onafhankelijk verklaarde en waar een geit tot president werd verkozen. In dit gekke stadje kun je zelfs je paspoort laten stempelen.

Foto's van de Forgotten Highway:

De forgotten highway brengt ons terug in het hart van het Noordereiland waar we het Tongariro National park bezoeken. Met de Sky-waka kabelbaan gaan we de berg op en beginnen aan de wandeling naar het kratermeer. Tenminste, dat dachten we.

De vriendelijke meneer bovenaan de lift heeft ons namelijk precies de verkeerde kant op gestuurd en we blijken onderweg te zijn naar de top. Niet een gemiddelde wandeling van ongeveer twee uur, maar een pittige klim waar zo'n 5 à 6 uur voor uitgetrokken moet worden. We komen uiteindelijk tot op driekwart van de heenreis naar de top wanneer we besluiten om om te keren. Het is niet echt wandelen te noemen in dit maanlandschap. De paden zijn onduidelijk, we moeten over rotsen klimmen en soms is het zand zo zacht dat je twee stappen omhoog doet en vervolgens weer anderhalve omlaag glijdt. Met maar één fles water en twee mueslirepen op zak vinden we het welletjes en klauteren terug naar beneden. Ondanks de vergissing is het evengoed een mooie dag met prachtige uitzichten en een bijzondere ervaring.

Sky-Waka kabelbaan in Tongariro National Park

Prachtig uitzicht tijdens de wandeling maar een uitdagende route qua omstandigheden

Met te weinig water op zak besluiten we op dit punt om te keren en terug te lopen naar de kabelbaan

Lake Taupo is de volgende stop op ons lijstje. Het is het grootste zoetwatermeer in Austalasië en heeft grofweg de grootte van Singapore. Het meer is ontstaan door een van de grootste vulkaanuitbarstingen van de laatste 5000 jaar en vernoemd naar het dorpje Taupo ten noordoosten van het meer waar volop watersporten beoefend worden.

Lake Taupo komt in zicht

Vlakbij het dorp Taupo zijn ook de Huka Falls te vinden. Deze reeks watervallen zijn de afvoerleiding van Lake Taupo waar maarliefst 220.000 liter water per seconde doorheen raast.

Huka Falls

 

Na deze indrukwekkende natuurlijke attractie is het tijd voor familiebezoek! De moeder van Rik heeft op het moment dat we in Nieuw- Zeeland aankwamen contact gezocht met haar neef Matt.

Oom Tjeu, een broer van de opa van Rik, emigreerde naar Nieuw- Zeeland en zijn zoon Matt woont nu in Gisborne met zijn vrouw Donna.

Gisborne

Matt en Rik

Matt, Donna en Rik

We worden super vriendelijk ontvangen en Donna heeft een lekker lunch voor ons klaar gezet. Het is heel gek om zo familie te ontmoeten die je nooit eerder gezien hebt maar waarbij je toch direct herkenning ziet. We zien vooral erg veel gelijkenis tussen Matt en een tante van Rik in Nederland en ook de humor zit blijkbaar in de familie! 

We krijgen een leuke rondleiding door Gisborne en genieten samen nog van een heerlijk ijsje aan het water waarbij Matt ons laat weten dat ook zijn zus Liese ons graag zou willen ontmoeten. Ze woont normaal gesproken in Oostenrijk maar is toevallig op dit moment in Nieuw-Zeeland in het nabijgelegen plaatsje Ohope. We maken een kleine omweg ten opzichte van het oorspronkelijke plan en bezoeken de volgende dag ook Liese en haar man Gebhardt. We bekijken oude familiefoto's die met de telefoon gedigitaliseerd en naar het thuisfront doorgestuurd worden.

De kampeerplek voor de nacht tussen de familiebezoeken door

Rik en Liese

Oude familiefoto's komen op tafel tijdens ons bezoek aan Liese en Gebhardt

Na deze mini familie reünie breekt voor ons de laatste week van onze roadtrip aan en zijn we echt op de terugweg. Met nog een aantal mooie stops voor de boeg zijn we ondertussen ook al aan het googelen naar nieuwe ankerketting en antifouling voor Incentive. Zodra we terug zijn verdient ons bootje liefde en aandacht en gaan we haar weer helemaal klaar maken voor de volgende etappe van de reis.

Maar eerst dus nog een weekje avonturieren! We komen aan in Rotorua, bekend om de geothermische activiteit. Je hoeft je ogen niet eens open te doen om te realiseren dat je er bent want het ruikt er enorm naar zwavel en dat ruikt ongeveer naar rotte eieren. Overal zijn hot-springs en hete modderpoelen, en kun je gebruik maken van één van de vele spa en wellness centra.

Geothermische activiteit in Rotorua:

 

Van de hotsprings gaan we door naar de Coromandel Peninsula vlakbij de stad Auckland. Het is een gebied bekend om haar mooie stranden en prachtige wandelmogelijkheden wat het een populaire vakantiebestemming maakt voor mensen uit binnen- en buitenland.

Coromandel:

Onderweg komen we ontelbaar veel doodgereden possums tegen op en naast de weg. Dit exemplaar was nog redelijk intact:

Wij lopen de populaire Pinnacles-Track die zeer de moeite waard is.

Foto's Pinnacles Track:

De stad Auckland wordt de laatste stop van dit waanzinnige avontuur. We struinen een middagje door de stad en sluiten af met een diner en drankjes aan het water. We kunnen terugkijken op wederom een onvergetelijk avontuur.

Auckland by night