Ya man! We zijn in de Carieb en dat is meteen te merken. De reggae muziek knalt uit de rijdende boomboxen, de sfeer is heel relaxed en vaak komt er iemand even een praatje maken.

Zo ontmoet ik mijn nieuwe homie Nigel, de visserman.

’s Avonds barbecueën we op het strand met de Summerwind, Linde, White Mustang en Maaike Saadet. Nigel komt uiteraard ook even een kijkje nemen en drinkt een biertje mee.

De door Jacco gevangen vis (rechtsonder op de foto) smaakte heerlijk! 

Nadat al het lekkere eten opgepeuzeld is wordt het tijd om terug te gaan naar de Incentive. Dit blijkt een hele uitdaging want er staan behoorlijke golven.

We duwen de dinghy het water in en ik wacht net te lang om erin te springen. Het water is te diep en ik kom niet meer met mijn voeten aan de grond. Het resultaat: Rik zit in de dinghy en ik bungel aan de zijkant. Dan maar weer even terug naar het strand. Poging twee slaagt gelukkig wel maar ik kom helemaal doorweekt thuis aan.

We maken in de dagen daarna nog een aantal mooie wandelingen.

Vanuit het dorp lopen we naar Pirate’s Bay waar we een mooi uitzicht hebben op de baai en via een bospaadje nog een klein stukje verder omhoog klauteren.

Onderweg vinden we het slot maar helaas niet de schatkist. Op het slot staat “Globe”. Zou dit een teken zijn dat we toch ooit de wereld rond zullen gaan?

De volgende dag lopen we naar Speyside waar we terecht komen op een resort aan het water. De duikbrillen en snorkels worden tevoorschijn gehaald en we duiken het water in. Er zijn behoorlijk wat gekleurde vissen te zien en ik schrik even wanneer er een stuk of 5 inktvissen voorbij komen. Die had ik nog nooit eerder zo gezien. Net voor we terug willen gaan zien we nog een prachtige grote papegaaivis.

Na de lunch wordt de 6,5km durende berop-bergaf-terugweg ingezet. Bij aankomst in Charlotteville is iedereen moe maar voldaan en we kruipen vroeg ons nestje in.