We zijn eigenlijk veel te kort in het prachtige Australië geweest. Met twee weken oponthoud door technische mankementen bleven er slechts 3 weken over om een indruk te krijgen van het Land Down Under. In die drie beschikbare weken zeilden we van Mackay naar Thursday island. Op de kaart lijkt het een klein stukje maar in werkelijkheid is het toch een afstand van 800 mijl. Ter vergelijking; als je vanuit Nederland een denkbeeldige lijn 800 mijl naar het zuiden trekt kom je ergens in de Middellandse Zee uit. En vergelijk nu maar eens de grootte van heel Australië met dat stukje van Mackay naar Thursday Island dat wij gevaren hebben, dat geeft misschien enigszins weer hoe immens groot dit land is.

Alles lijkt ineens in sneltreinvaart te gaan in vergelijking met een jaar geleden. Waar we destijds vast zaten en moesten zoeken naar een plek waar we toegelaten werden, ligt nu de wereld weer aan onze voeten. Niet alleen een nieuw land, maar een heel nieuw werelddeel en een nieuwe oceaan. De derde in onze carrière. Na de Atlantische en Stille Oceaan gaan we kennis maken met de Indische Oceaan. Maar voordat het zover is moeten we de beruchte Torres Strait door en doorkruisen we de Arafura Zee. Die laatste heb ik een beetje onderschat moet ik eerlijk bekennen. De weersvoorspellingen zagen er prima uit, een dag of zes varen dus “kat in 't bakkie”, dat doen we wel even.

In de Torres Strait staat erg veel stroming omdat er zo veel water door de kleine opening tussen Papua Nieuw-Guinea en Australië door geperst moet worden. Zo veel dat het er harder stroomt dan de topsnelheid die ons bootje kan halen. Hier had ik voor vertrek nogal wat kopzorgen over maar de timing is goed en op een spiegelgladde zee verlaten we met een lekker stroompje mee de Torres Strait en Australië verdwijnt langzaam uit zicht. Voor ons ligt de Arafurazee die voor een groot deel erg ondiep is wat van invloed is op de golven. Ze zijn hoog en steil, en de periode tussen de golven is erg kort. Op onze voordewindse koers worden we aardig door elkaar geslingerd. Met alleen een uitgeboomde genua maken we goede voortgang maar het is alles behalve comfortabel.

Het lukt om iedere dag een warme maaltijd te maken maar daar is het wel een beetje mee gezegd. Voor de rest kamperen we met z'n tweetjes 6 dagen in de kuip van Incentive waarbij het erg veel energie kost om onszelf rechtop te houden en niet door de boot geslingerd te worden. Slapen gaat bijna niet en we raken allebei toch wel wat vermoeid.

We vieren onderweg wel nog een bijzonder jubileum. Op 15 juli 2022 is het namelijk precies vijf jaar geleden dat we vertrokken uit Nederland. Wie had gedacht dat we zo ver zouden komen? En waar kunnen we zo'n jubileum nou beter vieren dan op onze geliefde oceaan?!

Voor de rest is het vooral een kwestie van geduld.....tot we Indonesië bereiken.

Het venijn zit hem dit keer in de staart. De laatste nacht op zee zijn de omstandigheden uitdagend en moeten we er vol tegenaan ondanks het feit dat we allebei snakken naar een paar uurtjes slaap.

Bij het aanlopen van de Kei eilanden rond 10 uur in de avond bouwt de zee zich plotseling heel erg op. Golftoppen beginnen te breken vlak achter Incentive en af en toe valt een gedeelte van het denderende water zelfs in de boot. Iets wat we zelden meemaken. We surfen met angstaanjagende snelheden van de golven af waarbij de boot af en toe dwars omlaag schuift. Het voelt oncomfortabel, angstig en ongecontroleerd. We besluiten de motor bij te zetten om de kont op de golven te houden en de controle terug te krijgen. Na een paar spannende mijlen komen we tussen de twee eilanden en nemen de golven af. De rust is wedergekeerd aan boord en de motor kan weer uit.

Een nieuwe uitdaging dient zich al snel aan. Tussen de eilanden lijkt het wel een sterrenhemel die veel te laag staat. Het zijn tientallen vissersbootjes (uiteraard zonder AIS) die ontweken dienen te worden. Een aantal exemplaren die meer op een vlot dan op een boot lijken hebben zelfs helemaal geen licht.

Gelukkig komen we ongeschonden uit de strijd en arriveren we na iets meer dan 5 dagen op zee in de Indonesië in de stad Tual op de Kei eilanden in de Zuidoost Molukken.