De kustlijn van Nazaré is bij surfers bekend om zijn hoge golven die veroorzaakt worden door de Canyon van Nazaré. Deze kloof onder water is maarliefst 5000 meter diep en ongeveer 230 kilometer lang.

We gaan met de kabellift naar het hoger gelegen Sitio waar we hopen de beroemde golven te kunnen zien. Helaas is het alweer mistig en zien we dus dit:

Om een idee te geven van de hoogte die de golven hier in de winter kunnen bereiken onderstaande foto (van internet geplukt dus).

Rik heeft de afgelopen nacht slecht geslapen vanwege tandpijn en klaagt al de hele dag dat de pijn maar niet minder wordt. Ik doe een korte inspectie en het lijkt er op dat zijn verstandskies toch wat ontstoken is. Dan maar op zoek naar een tandarts. Deze is snel gevonden en we kunnen direct zonder afspraak terecht. Het vermoeden wordt bevestigd wanneer de tandarts de betreffende kies bekijkt. Het is inderdaad een ontsteking en er worden pijnstillers en een antibioticakuur voorgeschreven. Over 5 dagen zou de ontsteking weg moeten zijn en als Rik er verder geen last meer van heeft hoeft de kies niet getrokken te worden.

Op het strand van Nazaré zien we dat oude tradities in ere gehouden wordt. De vissersvrouwen gekleed in klederdracht drogen en verkopen de gevangen vis. Er zijn ook een aantal traditionele vissersboten te bezichtigen maar deze zijn niet meer in gebruik en staan er dus alleen voor de show.

We liggen nu in een haven en het is hoog tijd om weer eens een douche te nemen. We pakken onze douchespullen en lopen naar het havensanitair. Dit blijkt een soort containerunit te zijn, maar ach het is schoon en er is een douche! Ik sta op het punt om de douche in te stappen wanneer ik een bekende stem hoor roepen. Rik heeft geen warm water en is hier niet blij mee aangezien hij zich al eerder koud heeft moeten douchen en zich verheugd had op een warme douche. Ook ik blijk geen warm water te hebben en de havenmeester wordt erbij geroepen.

Ik moet erg lachen als ik Rik met zijn hoofd zie schudden wanneer het deurtje van het ketelhuis open gaat. Er hangt blijkbaar een ouderwets en zo te zien nauwelijks onderhouden soort van warmwatertoestel met een paar gasflessen ernaast. Niet verwonderlijk dus dat dit systeem er de brui aan gegeven heeft. Er wordt ons verzekerd dat er morgen weer warm water zal zijn maar hier hebben wij toch onze twijfels bij. Plan B gaat in werking en de campingdouche wordt aan boord opgehangen. Met badhanddoeken fabriceer ik een soort douchecabine en even later zitten we allebei weer lekker fris in de kuip.